ประวัติวันครูในประเทศไทย

วันครูในประเทศไทยมีจุดเริ่มต้นในปี พ.ศ. 2499 โดยความคิดริเริ่มของ หม่อมหลวงปิ่น มาลากุล อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ ท่านได้เล็งเห็นถึงความสำคัญของบทบาทครูในสังคมไทย ซึ่งครูไม่ได้เป็นเพียงผู้สอนวิชาความรู้ แต่ยังเป็นผู้ปลูกฝังคุณธรรมและจริยธรรมให้กับเยาวชน

คณะรัฐมนตรีในสมัยนั้นมีมติเห็นชอบให้วันที่ 16 มกราคม ของทุกปีเป็นวันครู โดยวันดังกล่าวเป็นวันที่ตรงกับวันจัดตั้ง คุรุสภา ซึ่งเป็นองค์กรวิชาชีพครูของไทยอย่างเป็นทางการครั้งแรกในปี พ.ศ. 2488 การเลือกวันนี้จึงมีความหมายลึกซึ้ง เนื่องจากสะท้อนถึงความมุ่งมั่นในการพัฒนาวิชาชีพครูและสร้างความตระหนักรู้ถึงความสำคัญของครูในสังคม

ในปีแรกที่มีการจัดวันครู (พ.ศ. 2500) ได้รับการตอบรับอย่างล้นหลามจากครูทั่วประเทศ และกลายเป็นประเพณีที่ปฏิบัติสืบต่อมาจนถึงปัจจุบัน โดยมีกิจกรรมหลัก ๆ ได้แก่

• การทำบุญตักบาตรเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้แก่ครูผู้ล่วงลับ
• การกล่าวคำปฏิญาณตนของครู
• การมอบรางวัลเชิดชูเกียรติให้แก่ครูที่มีผลงานโดดเด่น

นอกจากนี้ วันครูยังเป็นวันสำคัญสำหรับนักเรียนและศิษย์เก่าในการแสดงความกตัญญูต่อครูของพวกเขา การจัดกิจกรรมไหว้ครูหรือการแสดงความเคารพในรูปแบบต่าง ๆ จึงเป็นภาพที่เห็นได้ทั่วไปในวันครู

ในมุมมองของสังคมไทย วันครูไม่ได้เป็นเพียงวันสำคัญของวิชาชีพครูเท่านั้น แต่ยังเป็นวันที่เตือนให้ทุกคนในสังคมระลึกถึงความเสียสละ ความทุ่มเท และบทบาทที่สำคัญของครูที่มีต่อการพัฒนาคุณภาพของประเทศในระยะยาว

บทสรุป
วันครูในประเทศไทยจึงไม่เพียงเป็นวันรำลึกถึงผู้ให้ความรู้ แต่ยังเป็นวันที่สร้างความตระหนักถึงความสำคัญของการศึกษาและบทบาทของครูในฐานะกำลังสำคัญในการสร้างอนาคตของชาติอย่างยั่งยืน