ขอต้อนรับเข้าสู่เรื่องราวความรักอันเข้มข้นที่มิอาจเป็นไปได้ "เพลิงรักต้องห้าม"
ณ บ้านตระกูลศิริวัฒน์ที่เต็มไปด้วยกฎระเบียบและความเคร่งครัด "ภีม" เติบโตขึ้นมาอย่างสมบูรณ์แบบในฐานะลูกชายคนโตของตระกูล เขามีทุกอย่าง ทั้งหน้าตา ฐานะ และอนาคตที่ถูกวางไว้อย่างมั่นคง แต่วันหนึ่ง ชีวิตของเขาต้องเปลี่ยนไปตลอดกาล
พ่อของเขาแต่งงานใหม่ และ "แพรว" หญิงสาวอ่อนหวาน ลูกติดของแม่เลี้ยง ได้ก้าวเข้ามาในบ้านหลังนี้ ในสายตาของภีม เธอคือผู้บุกรุก เขาไม่เคยต้องการน้องสาว และไม่เคยต้องการให้ใครเข้ามาแบ่งปันครอบครัวของเขา
จากวันแรกที่พบกัน ภีมตั้งกำแพงสูง เขาเย็นชา ก้าวร้าว และทำทุกอย่างเพื่อให้แพรวรู้ว่าเธอไม่มีวันเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ ในขณะที่แพรวพยายามปรับตัว เธออดทนต่อทุกคำพูดเสียดสี ทุกสายตาเย็นชา และทุกการกระทำที่แสดงให้เห็นว่าเธอไม่เป็นที่ต้องการ
เวลาผ่านไป หัวใจที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังของภีมกลับเริ่มสั่นไหวโดยไม่รู้ตัว แพรวไม่ใช่คนอ่อนแอ เธอไม่ใช่คนที่ร้องไห้หรืออ้อนวอนขอความเมตตา เธอเป็นหญิงสาวที่เข้มแข็ง อดทน และมีจิตใจที่งดงาม
คืนหนึ่ง... ภีมเห็นแพรวร้องไห้อย่างเงียบ ๆ ที่ระเบียงบ้าน เธอไม่ได้ร้องเพราะความเสียใจที่ถูกเขากดดัน แต่เพราะคิดถึงแม่ของเธอที่จากไป ภีมยืนมองเธอในความมืด และในใจเขาก็รู้สึกแปลกไป เขาอยากปลอบโยนเธอ... อยากเช็ดน้ำตานั้น แต่ก็รู้ว่าเขาไม่มีสิทธิ์
เมื่อวันเวลาผ่านไป ความรู้สึกของภีมก็เปลี่ยนไปอย่างช้า ๆ เขาเริ่มเฝ้ามองเธอโดยไม่รู้ตัว เริ่มสนใจในเสียงหัวเราะ และรอยยิ้มของเธอ ทุกครั้งที่แพรวถูกคนอื่นทำร้ายหรือพูดจาไม่ดี เขารู้สึกโกรธราวกับเป็นเรื่องของตัวเอง
แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นนั้น... เป็นสิ่งต้องห้าม ภีมรู้ดีว่าเขาและแพรวเป็น "พี่น้อง" ในสายตาของทุกคน ต่อให้ไม่มีสายเลือดเดียวกัน ก็ไม่มีวันที่ความสัมพันธ์นี้จะได้รับการยอมรับ
และเมื่อความรู้สึกของเขาเริ่มชัดเจนขึ้น แพรวเองก็รับรู้ถึงมันเช่นกัน ทุกครั้งที่สายตาของภีมมองมา มันไม่ใช่สายตาของพี่ชายที่มองน้องสาว แต่มันเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้งเกินกว่าที่ควรจะเป็น
คืนหนึ่ง... ฝนตกหนัก แพรวติดอยู่ที่ศาลาเล็ก ๆ ในสวน ภีมเดินเข้ามาหาเธอ เสื้อผ้าเขาเปียกปอน ผมของเขาหยดน้ำลงมาตามกรอบหน้า สายตาที่จ้องมองเธอในตอนนั้น ทำให้เธอหัวใจเต้นแรง
"แพรว... ฉันขอโทษ..." เขาพูดเสียงแผ่วเบา
แพรวสั่นไหว เธอรู้ว่าเขากำลังพูดถึงอะไร เธอรู้ว่าเขากำลังสับสนเหมือนกัน
"พี่ภีม... เราเป็นพี่น้องกัน..."
คำพูดนั้นเหมือนมีดที่กรีดลึกลงไปในหัวใจของทั้งสองคน แต่ภีมกลับหัวเราะออกมาเบา ๆ ส่ายหัวช้า ๆ
"เราไม่เคยเป็นพี่น้องกัน แพรว... ฉันพยายามเกลียดเธอ พยายามผลักไสเธอออกไป แต่ยิ่งฉันทำแบบนั้น ฉันกลับยิ่ง... รักเธอ"
แพรวนิ่งงัน ใจของเธอเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา ความรู้สึกที่เธอพยายามปฏิเสธมาตลอด มันชัดเจนเกินไป
แต่รักครั้งนี้... จะไปต่อได้จริงหรือ?
รุ่งเช้า... แพรวเก็บกระเป๋าเดินทางของเธอ เธอเลือกที่จะจากไป โดยไม่บอกภีม เธอรู้ดีว่า ความรักของพวกเขาไม่มีวันเป็นไปได้ ไม่มีวันได้รับการยอมรับ และไม่มีทางที่จะจบลงอย่างสวยงาม
เมื่อภีมรู้ว่าแพรวจากไป เขาวิ่งออกมาตามหาเธอ แต่ก็สายเกินไป รถของเธอเคลื่อนออกไปจากบ้านหลังนั้นแล้ว เขายืนมองตามแผ่นหลังของเธอที่ห่างออกไปทุกที
หลายปีผ่านไป...
ภีมแต่งงานกับผู้หญิงที่เหมาะสมตามที่ครอบครัวต้องการ แต่ไม่มีวันไหนที่เขาไม่คิดถึงเธอ
แพรวใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศ เธอมีครอบครัว มีรอยยิ้มที่ดูเหมือนมีความสุข แต่ในยามค่ำคืน... เธอยังคงนึกถึงเขาอยู่เสมอ
แม้หัวใจจะอยู่ห่างไกล แต่พวกเขาจะไม่มีวันลืมกัน
"บางรัก... คือรักที่ไม่มีวันเป็นไปได้ บางรัก... คือเพลิงที่แผดเผาหัวใจไปตลอดกาล"
หวังว่าเรื่องนี้คงถูกใจท่านผู้ฟังนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
0 Comments