เราควรรัก...หรือควรถอย : เพราะหัวใจไม่เคยถามว่าใครควรรัก... มันแค่รัก

เราควรรัก...หรือควรถอย : เพราะหัวใจไม่เคยถามว่าใครควรรัก... มันแค่รัก

“ความรัก” มักเกิดจากความใกล้ชิด และบางครั้ง...มันก็เลือกผิดที่ ผิดเวลา และผิดคน

“ปุณณ์” ถูกครอบครัวของ “พลอย” รับมาเลี้ยงตั้งแต่ยังเล็ก เขาไม่เคยรู้ว่าตัวเองเป็นใคร มาจากไหน แต่เขารู้แค่ว่า พลอยคือคนที่อยู่ข้าง ๆ เขามาตลอด และครอบครัวนี้คือโลกทั้งใบของเขา

พลอย เด็กสาวผู้ร่าเริง สดใส เธอเป็นแสงสว่างของบ้าน และเป็นแรงผลักดันให้ปุณณ์เติบโตอย่างมั่นคง รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และความห่วงใยของเธอ เป็นเหมือนสิ่งที่เติมเต็มชีวิตเขา

พวกเขาโตมาด้วยกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุข ดั่งพี่น้องที่สายใยเหนียวแน่นเกินใครจะเข้าใจ ทว่า...ความใกล้ชิดในวัยเด็กกลับก่อตัวเป็น "ความรู้สึกต้องห้าม" เมื่อเข้าสู่วัยรุ่น

ไม่มีคำว่า "พี่น้อง" ในสายตาหัวใจของพวกเขาอีกต่อไป

มันเริ่มจากสายตาที่เผลอมองกันนานเกินไป
เริ่มจากคำพูดที่แฝงด้วยความห่วงใยเกินเหตุ
เริ่มจากความเงียบที่เต็มไปด้วยเสียงหัวใจ

พลอยเริ่มรู้ตัวว่าเธอไม่อาจทนเห็นปุณณ์ใกล้ชิดกับใคร
ปุณณ์เองก็รู้สึกผิดทุกครั้งที่เผลอคิดกับเธอมากกว่า "น้องสาว"

พวกเขาไม่ได้มีสายเลือดเดียวกัน
แต่ความสัมพันธ์ในครอบครัวก็ทำให้รักนี้...เป็นสิ่งที่ “สังคมไม่ยอมรับ”

คำถามที่กัดกินใจพวกเขาทั้งคู่คือ —
“เราควรรักกัน...หรือควรถอยไปตลอดกาล?”

ปุณณ์พยายามหลีกหนี พยายามตีตัวออกห่างเพื่อไม่ให้ใครรู้ แต่ยิ่งถอยก็ยิ่งเจ็บ
พลอยไม่ยอมแพ้ เธอไม่อยากเสียเขาไป แต่เธอก็ไม่อยากเป็นคนที่ทำลายครอบครัว

พวกเขาต้องเลือกระหว่าง

• ความรู้สึกที่แท้จริงในหัวใจ

• กับความถูกต้องที่สังคมตีกรอบให้

ทุกครั้งที่เกือบจะบอกลา
หัวใจก็ย้อนกลับไปถามตัวเองว่า...
"เราผิด...เพียงเพราะเรารักกันงั้นเหรอ?"

ในวันที่ทุกคนรอบข้างเริ่มจับสังเกต
ในวันที่ความลับเริ่มไม่อาจซ่อนได้อีกต่อไป
และในวันที่ใครคนหนึ่งต้องตัดสินใจเดินออกไป...

ความรักที่เคยงดงาม กลับกลายเป็นรอยแผลที่ทั้งสองต้องแบกรับ
เพียงเพราะสังคมไม่ให้ที่ยืนแก่ “ความรักที่ผิดรูปแบบ”

แต่เมื่อห่างกันแล้วกลับเจ็บยิ่งกว่าเดิม
เมื่อทุกคนลืม...แต่หัวใจยังจำ
เมื่อเวลาผ่านไป แต่มันไม่เคยลบเธอออกไปได้เลย

พวกเขาจะเลือกอะไร?
เลือก “รัก” ที่อาจไม่มีใครเข้าใจ...
หรือ “ห่างไกล” ทั้งที่หัวใจยังรักหมดใจ?